Epilog.

(włącz, jeśli chcesz)

Minęło dokładnie...
- Osiem lat odkąd się poznaliśmy. Wakacyjna miłość. Głupie dzieciaki, które się w sobie zakochały. To typowe. Takie rzeczy się zdarzają. Myślałam, że się na tym skończy. Nagła śmierć mojego ojca zakończyła ten piękny czas. Starałam się o Tobie zapomnieć. Próbowałam wielu sposobów. Spaliłam wszystkie zdjęcia z wakacji, godzinami rozmawiałam z Jade o tym, że Ty o mnie już dawno zapomniałeś. To wszystko skłoniło mnie do zmienienia się. Pokonałam wieczny wstyd i lęk przed byciem odważną. Z nieśmiałej Holly zrobiła się dojrzalsza, otwarta na świat dziewczyna. Wkrótce stałam się lubiana i "popularna". Kiedyś miałam tylko Niall'a i Jade... potem wszystko się zmieniło. Wraz z metamorfozą odkryłam swój talent - śpiew. Pierwszy raz śpiewałam na balu z okazji Świąt Bożego Narodzenia. I wtedy spotkałam Cię po tylu latach... To właśnie wtedy zaczęły się nasze problemy. Odkryłam, że jesteś przyjacielem Niall'a, Ty z kolei dowiedziałeś się o moim byłym chłopaku Niall'u. Zawsze ciekawiło mnie jak to możliwe, że Wy się poznaliście. Cóż... los tak chciał, więc nie ma co się zastanawiać. Bardziej interesuje mnie, czemu na swojej drodze spotkaliśmy tylu zgorzkniałych ludzi. Mam na myśli Meredith i Steave'a. Między nami było różnie. Wydarzyło się tak wiele. Kłamstwa, tajemnice, rozstania... Wszystko jestem w stanie zrozumieć, ale jednego NIGDY nie będę wstanie pojąć. Czemu ten drań Cię postrzelił? CZEMU?!

- To się stało cztery lata temu. Jeden głupi postrzał sprawił, że nasze życie nabrało innego, całkiem poważniejszego sensu. Staliśmy się sobie ogromnie bliscy. Zdałam sobie sprawę, że mogłam Cię stracić, dlatego wreszcie wybrałam Ciebie. Przez następne cztery lata dochodziłeś do zdrowia. Potem było pięknie. Pamiętasz przygotowania do naszego ślubu? Jak to wszystko wytrzymałeś? Byłam taka nieznośna! Nie potrafiłam się na nic zdecydować. Zawsze byłeś cierpliwy. W dniu naszego ślubu obiecałeś mi, że nasza miłość zawsze będzie wieczna. Kilka lat temu uznałabym to za głupstwo, beznadziejny żart. Powiedziałeś mi również coś, co sprawia, że każdej nocy nie mogę opanować łez: "Widzisz tę gwiazdę? Kiedyś, kiedy mnie zabraknie, spójrz proszę na niebo, a gwiazda, którą ujrzysz będzie świecić blaskiem mojej miłości". Nadal czuję Twój dotyk, kiedy mnie przytulałeś, przed oczami mam Twój uśmiech, kiedy wypowiedziałeś te słowa. Nie wiedziałam jaki jest głębszy sens tej wypowiedzi. Niebawem zdradziłeś mi sekret jaki ukrywałeś przez najbliższy rok. Urządziłam Ci niezłą awanturę, że mi tego nie powiedziałeś. To była nasza pierwsza poważna kłótnia małżeńska. Miałam do Ciebie żal, że nic mi nie powiedziałeś o chorobie. Byłam chodząco bombą zegarową, która mogła w każdej chwili wybuchnąć. Bałam się. Cholernie się bałam. Na dodatek dowiedziałam się o ciąży. Myślałam, że oszaleję. Boję się do tego przyznać, ale nie potrafię tego dłużej ukrywać. Muszę Ci o tym powiedzieć. Otóż przez jakiś czas wahałam się... lekarze mówili, że Twoja śmieć jest blisko, kazali mi się z Tobą pożegnać. Chciałam pozbyć się "problemu". Byłam zdesperowana. Nie chciałam się Tobie przyglądać, jak umierając przytulasz się do mojego brzucha. Tak bardzo się tego wstydzę. Nie wiem jak ja mogłam o tym pomyśleć. Teraz, nie wyobrażam sobie życia bez Bruna. On jest Twoim odbiciem. Pamiętam Twoją reakcje na wieść, że spodziewam się Twojego dziecka.

Wyglądałeś jak szaleniec, który uciekł z psychiatryka. Wtedy jeszcze nie było po Tobie widać, że umierasz. Mijały miesiące. Modliłam się, żebyś dożył narodzin syna. Moje modlitwy zostały wysłuchane. Nigdy nie zapomnę Twojej reakcji na widok Bruna. Byłeś taki szczęśliwy. Łzy spływały po Twoich policzkach, tak samo jak mi. Miałam nadzieję, że Niall nas odwiedzi. Niestety tak się nie stało. Ostatni raz widziałam go przed dzień naszego ślubu. Potem nasz kontakt się urwał, aż do teraz... 

- Mogę pisać o wszystkim, ale nie potrafię o tym! Nie chcę przejść do tego. Nie potrafię. Nie chcę. Nie zniosę tego bólu. Nie wierzę Harry, że Cię straciliśmy. Nie mogę się z tym pogodzić i raczej nigdy się z tym nie pogodzę. Po głowie wciąż chodzi mi jedna myśl: "Jeden głupi strzał." Umieram na samą myśl, że ten psychopata Steave siedzi sobie w celi, gra w karty z innymi więźniami, oddycha spokojne i czeka, aż go wypuszczą i kogoś innego zabije. Serce eksploduje mi za każdym razem, kiedy widzę nasze ostatnie zdjęcie z podpisem przez Ciebie: "Tylko Ty możesz przywrócić mnie do życia, tylko Ty możesz doprowadzić mnie do porządku.". Wiesz co jest najgorsze? To, że nie mogę się zabić. Nie mogę Cię teraz spotkać, pocałować, dotknął, widzieć. Nie mogę jemu to zrobić. Muszę być silna. Dla naszego skarba. Tylko on podtrzymuje mnie przy życiu. Tak jak już
wspomniałam jest Twoim odbiciem. W przyszłości na pewno będzie miał geste loki po tatusiu. Bo przecież jaki ojciec, taki syn.
Chcę tylko, żebyś wiedział, że nigdy, ale to przenigdy nie przestałam Cię kochać, ani na sekundę. Zawsze będziesz moją wakacyjną, jedyną, prawdziwą miłością. Nie bój się o mnie. Mam przy sobie Jade i Niall'a. Możesz spać spokojnie. Niech ten sen będzie dla Ciebie krótki, bo wydaję mi się, że nie spotkamy się tak prędko. Mam taką nadzieję, bo chcę mieć co Ci opowiadać, kiedy się spotkamy.

P.S
  Z historii naszej miłości można byłoby nakręcić kolejną telenowelę. Kto wie, może kiedyś znajdzie się pewien głupiec i pokarze światu to, co nam się zdarzyło.
                                                                                                              
                                                                                             Your Summer Love - Holly  xx









- Holly już pora. Napisałaś ten list? - Pokiwałam głową i bez słowa podeszłam do trumny. Wręczyłam Harry'emu list, poczym odeszłam, wyobrażając sobie, że kolejne lata mojego życia będą mijać tak, jak czas upływał, kiedy byłam na koloniach z moim Harry'm.

Heeeej!

   Mam nadzieję, że Was nie zanudziłam tym epilogiem...? Pierwszy raz poryczałam się pisząc coś od siebie. Ogólnie powiem Wam, że podoba mi się ta historia. Myślałam, że skończę pisać to opowiadanie po 1 rozdziale haha taka już jestem. Jestem szczęśliwa, że zostaliście ze mną do końca tej historii. To wiele dla mnie znaczy. Chyba sobie wydrukuję to opowiadanie, żeby mieć pamiątkę! xd Muszę trochę pożartować, bo nadal płaczę. Ze szczęścia i ze smutku. Chciałabym podziękować za cudowne komentarze! Było ich aż UWAGA 1028!!! ( @dianee2805 - Twoje komentarze zawsze będę w moim sercu.). Nie wiem co jeszcze napisać. Nie chcę się z Wami rozstawać! Jeszcze raz dziękuję Wam, że staliście się wiernymi czytelnikami moich wypocin. Chciałabym, żeby każdy kto czytał to opowiadanie zostawił po sobie chociaż zwykłą buźkę. Zależy mi na tym. Chcę kiedyś tutaj wejść i przeczytać te piękne, ostatnie komentarze... ;') Tak, więc żegnajcie. Harry z tego opowiadania patrzy na Was z nieba, a Holly pewnie zajmuje się Brunem. Może w tym pomaga jej Niall? Oh, pewnie tak. 

KOCHAM WAS! PAPA! WASZA ~~ @agata_971012 ♥