25. Początek nowego życia z...

                                                           ~~~ Oczami Holly ~~~~

- Wiedziałeś o tym? Harry powiedział po co masz tutaj przyjść? - Zapytałam spokojnym głosem Niall'a. Byłam ciekawa, czy Niall o tym wiedział. Jeśli pomógł Harry'emu w przeprosinach to znaczy, że nie jest zdecydowany, co do naszego związku.
- Wiedziałem o wszystkim. - Odpowiedział.
- Co? Niall, nie rozumiem. Wczoraj mało się nie przespaliśmy, a Ty pomogłeś Harry'emu w organizowaniu przyjęcia?! To jest chore!
- Nie mogłem mu odmówić. Po za tym ustaliliśmy, że jeśli postanowimy być ze sobą, to nie będziemy ujawniać naszego związku. Chociaż przez jakiś czas. A jeślibym mu odmówił, mógłby snuć jakieś domysły... a tego chyba nie chcemy, tak?
- Racja. Niall, muszę Ci o czymś powiedzieć... - Zaczęłam niepewnie. Muszę wreszcie podjąć decyzję. Nie mogę tak dłużej żyć. Kocham ich obojga, ale życie polega  na tym, żeby znaleźć sobie drugą polówkę, z która się zestarzejemy i będziemy aż do śmierci. Nie można serca rozdzielać pomiędzy dwojga ludźmi.
- Brzmisz poważnie. O co chodzi? - Zapytał podejrzliwie.
- Chodzi o to, że muszę zmienić swoje życie. Nie chcę Was ranić. To cholernie boli, Niall.
- Mam rozumieć, że już nigdy nie wrócimy do siebie, tak?
- Nie wiem. Czemu to musi być takie trudne? Czemu nie mogę być zdecydowaną osobą?
- Dziękuję za szczerość. Myślę, że musisz zajrzeć w głąb swego serca. Tam na pewno znajdziesz odpowiedź na pytanie z kim będziesz szczęśliwsza.
- Czemu mam wrażenie, że to Cię w ogóle nie rusza? Dlaczego jesteś taki spokojny?
- Teraz jestem opanowany, bo wiem, że jeśli podejmiesz decyzję, to wtedy nie tylko stracę miłość mojego życia, ale i też przyjaciela. Chcę się cieszyć tą chwilą. Nie chcę tego zmieniać.
- Niall, powiedz mi co ja mam zrobić? - Nigdy nie czułam się aż tak źle. Nie mam pojęcia jak mam rozwiązać ten problem. Życie powinno być łatwiejsze.
- Gdybym wiedział, co będzie dla Ciebie najlepsze bez wahania powiedziałbym Ci o tym. Niezależnie od tego jaką decyzję podejmiesz, pamiętaj o tym, co Ci wczoraj powiedziałem. Zawsze będziesz mogła na mnie liczyć. Chyba najlepiej będzie jak już sobie pójdę. - W milczeniu obserwowałam chłopaka odchodzącego ode mnie. Nagle poczułam czyjąś rękę na swoim ramieniu...


                                               ~~~~ Oczami Meredith ~~~~

   Wujek Ben przekonał mnie, że porywanie dziecka nie było najlepszym rozwiązaniem. Obiecałam mu, że nigdy więcej nie zbliżę się do Holly. Obietnica to tylko głupie słowo. Muszę z nią zamienić kilka słów. Po tej rozmowie już na zawsze zniknę z jej życia.
-  Dzień dobry, słoneczko! - Zawołałam, dotykając dziewczynę od tyłu.
- Meredith?! Co ty tutaj robisz? Śledzisz mnie? - Holly odskoczyła jak oparzona.
- Ja? Skądże! Po prostu przypadkiem Cię spotkałam. - Oznajmiłam niewinnie.
- Jakoś Ci nie wierzę. Czego chcesz?
- Chcę zawrzeć rozejm.
- Słucham? Żartujesz, prawda?
- Nie żartuję. Mam plany na przyszłość. Pomyślałam, że jeśli chcę zamknąć pewien rozdział w moim życiu, to muszę zacząć od przeprosin.
- Mam dziwne przeczucie, że coś knujesz...
- Oh. daj spokój, Holly! Powinnaś się cieszyć, że zostawiam Ci Harry'ego. Wreszcie będziecie mogli się spokojnie migdalić.
- Do czego zmierzasz, Mer? Gdybyś chciała mnie tylko przeprosić, to na pewno nie trwałoby to tak długo.
- Jesteś bystra. Muszę przyznać, że nie spodziewałam się tego...
- Czego? - Przerwała mi.
- Tego, że Harry mnie odrzuci. Masz szczęście. Próbowałam go uwieść, ale on ciągle powtarzał: " Nigdy nie zastąpisz mi Holly!" Szczerze? Wymiotować mi się chciało. Zdecydowanie za słodko.
- Naprawdę tak powiedział?
- Dam Ci radę. Pilnuj lepiej tego chłopka. Był załamany i nawet nie myślał o zdradzie. A uwierz mi! Nie jeden załamany koleś potrzebuję laski na jedną noc.
- Czemu jesteś dla mnie miła? Leczysz się? Bierzesz jakieś leki?
- Haha. Powiedzmy, że nawróciłam się na dobrą stronę. Muszę lecieć. Radzę Ci lepiej go pilnować. Może byłam troszkę niemiła, ale przynajmniej miałam odwagę się do tego przyznać.
                                        
                                                          ~~~~ Oczami Holly  ~~~~~

   Zaskoczona patrzyłam na Meredith. Nie mogę uwierzyć w to co słyszę. Czy to możliwe, że wreszcie będę mogła normalnie żyć? Dzięki tej dziewczynie zrozumiałam, jak bardzo kocham Harry'ego. Poczucie niebezpieczeństwa, sprawiało, że bałam się z nim być. Teraz, kiedy Mer postanawia nas opuścić, jest szansa, że wrócę do niego. Odwróciłam się, żeby jej podziękować. Nagle ujrzałam Mer wybiegającą na ulicę. Na przeciwko niej jechało rozpędzone auto. Serce miałam w gardle. Nie widziałam, co robić.
- Mer, uważaj! - Krzyknęłam, biegnąć za nią. Było za późno. Auto z niewyobrażalną siłą wjechało w dziewczynę. Ciało zostało rzucone na drugi koniec jezdni. Stałam w bezruchu. Ludzie zebrali się wokół wypadku. W oddali było słychać dźwięk syreny.



                                     ~~~~ Oczami Patrick'a ~~~


   Spoglądałem na siostrę. Wyglądała na przygnębioną. Boję się do niej podejść. Pewnie nadal jest na mnie wściekła. Pojawiam się i znikam... taki już jestem. Obawiam się tego, że znowu zacznie wypytywać się o matkę Amandy. Wolałbym zostawić to dla siebie.
- Nie skradaj się tak. Widzę Cię. - Oznajmiła ponuro.
- Jesteś na mnie zła? - Zapytałem, siadając obok Holly.
- Teraz nie jestem na nikogo zła. Chyba, że na samą siebie...
- Coś się stało? - Zapytałem zaniepokojony.
- Zdałam sobie sprawę, że jestem egoistką.
- Egoistką? Ty?! Haha. Oszalałaś!
- Patrick, co można powiedzieć o dziewczynie, która nie może wybrać jednego chłopaka z dwojga? 
- To nie jest w całości Twoja wina. Sądzę, że jeden z nich powinien się sam usunąć. Tak by zrobił prawdziwi dżentelmen.
- Czy Ty słyszysz, co mówisz? A jakbyś to Ty, był zakochany i ktoś inny chciałby odbić Ci Twoją dziewczynę? Jak byś się czuł? Oddałbyś ją tak po prostu?
- Holly, ja... przepraszam.
- Nie to ja przepraszam. Dzisiaj widziałam jak uchodzi życie z mojego największego wroga. To był chyba najgorszy widok w moim życiu.
- Najgorszy? Chyba powinnaś się cieszyć.
- Nie chciałbyś tego zobaczyć. Naprawdę! Bardzo dokładnie przemyślałam, co powinnam zrobić. I chyba podjęłam decyzję z kim chcę zacząć nowe życie.
- Z kim? - Spojrzałem badawczym wzrokiem.
- Meredith przed śmiercią dała mi do zrozumienia, żebym wróciła do Harry'ego i chyba tak zrobię...
- A co z Niall'em?
- Niall to mądry człowiek. Na pewno uszanuje moją decyzję. Jestem tego pewna. Skoro tak szczerze sobie rozmawiamy... czy możesz wreszcie wyjaśnić mi skąd znasz matkę Amandy? - Wiedziałem, że zacznie ten temat. Obiecałem Anne, że nikomu o tym nie powiem, ale siostrze chyba mogę powierzyć sekret?
- Anne poznałem w barze. Była kelnerką. Co wieczór przychodziłem tam i tak się poznaliśmy. Na początku nie wiedziałem, że ma dziecko. Dopiero po kilku randkach o nim mi powiedziała. Ojciec Amandy wysiaduje wyrok za pobicie policjanta. Z Anne zaprzyjaźniłem się do takiego stopnia, że sam zaproponowałem opiekę nad dzieckiem. Tutaj w Europie będzie bezpieczna.
- To miło z Twojej strony, że chcesz pomóc, ale czy to na pewno jest dobry pomysł? Dziecko potrzebuje matki.
- Najważniejsze, że jest całe i zdrowe. - Odpowiedziałem, zostawiając siostrę samą.

                                                     ~~~~ Oczami Harry'ego ~~~~

- Czemu chciałaś się natychmiast spotkać? - Zapytałem, zerkając na dziewczynę. Zdziwił mnie jej nagły telefon.
- Podjęłam decyzję. Chcę jeszcze raz spróbować. Chcę być z Tobą, Harry. Długo na tym myślałam i doszłam do wniosku, że to będzie najlepsze rozwiązanie. - Ulżyło mi. Odetchnąłem z ulgą. Przybliżyłem się do dziewczyny i mocno ją do siebie przytuliłem.
- Sama podjęłaś tą decyzję, czy ktoś Ci w tym pomógł? - Zapytałem, unosząc o góry brew.
- Wiesz już o Mer? - Zapytała, odsuwając się ode mnie.
- Tak. Takie wieści szybko się rozchodzą. Dlatego, że Mer zginęła, postanowiłaś dać nam drugą szansę?
- Może to głupio za brzmi, ale ona specjalnie przyszła, żeby mnie przeprosić. Myślę, że ona wszystko zaplanowała. Tą rozmowę, przeprosiny i śmierć.
- Myślisz, że nie chciała żyć? Ona? - Zapytałem zaskoczony.
- Coś musiało ją do tego skłonić. Nie mam pojęcia co...
- Najważniejsze, że mamy siebie. Teraz musimy myśleć tylko i wyłącznie o nas. Kocham Cię, Holly. Obiecuję, że nigdy więcej nie sprawię, że będziesz przeze mnie płakać.
- Obiecujesz?
- Obiecuję. Teraz już nic nie stanie nam na przeszkodzie ku szczęściu.
- Nigdy nie przestałam Cię kochać, Harry. - Wyszeptała, łapiąc mnie za dłoń.
- Wiesz, co teraz sobie przypomniałem? - Zadałem pytanie.
- Co? - Zapytała lekko się uśmiechając.
- Pamiętasz, co powiedziałem Ci na plaży w Dartmound?
- Oczywiście, że pamiętam! Że zawsze będziesz o mnie walczył. Udowodniłeś to i za to właśnie Cię kocham.

Heeej! ;D

Na początku WSZYSTKIEGO NAJLEPSZEGO Directioners! ♥ ILYSM! ♥

 

I jest next! Myślę, że mi nie wyszedł... pisałam go wczoraj w nocy. Mam nadzieję, że nie zabijecie mnie? Napiszcie, co o nim sądzicie.

I jak? Zszokowani nagłą śmiercią Mer? xd Jak myślicie, co ją skłoniło do śmierci? Holly wybrała Harry'ego. Kto jest cieszy? Czy Horry przetrwa? Będą szczęśliwi? Przekonacie się, czytając kolejne rozdziały! ;) LICZĘ NA SZCZERY KOMENTARZ! ☺Napiszcie swoje twitter'y, jeśli chcecie być informowani o nextach. Przepraszam za wszystkie błędy. KOCHAM WAS I DO NEXTA! ~~~~@agata_971012 xxx